اثربخشی آموزش راهبردهای نظم جویی فرایندی هیجان در قضاوت اخلاقی با توجه به حافظه کاری

هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر آموزش نظم¬جویی هیجان در قضاوت اخلاقی با توجه به ظرفیت حافظه کاری بود. بدین منظور، 158 نفر (45 مرد و 113 زن) از دانشجویان دانشگاه خوارزمی در این مطالعه شرکت نمودند. تمام شرکت¬کنندگان با استفاده از شاخص حافظه کاری مورد ارزیابی قرار گرفتند و بر اساس نمرات انتهایی توزیع دو گروه با ظرفیت حافظه کاری بالا و پایین برای شرکت در جلسات آموزشی انتخاب شدند. هر گروه، 14 نفر (9 زن و 5 مرد)، به مدت ده جلسه تحت آموزش راهبردهای نظم¬جویی هیجان قرار گرفتند. قضاوت اخلاقی در پنج دسته مختلف (معماهای شخصی، شخصی¬آسان، شخصی¬دشوار، غیرشخصی و کنترل) که در سه مرحله (قبل از آموزش، در حین آموزش و بعد از آموزش) ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل داده¬ها از تحلیل واریانس مختلط استفاده شد. نتایج نشان داد در پاسخ¬های سودگرایانه و زمان واکنش به معماهای قضاوت اخلاقی بین دو گروه با نمرات حافظه کاری پایین و بالا تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین یافته¬ها بیانگر این است که آموزش نظم¬جویی هیجان منجر به افزایش پاسخ¬های سودگرایانه در همه معماهای اخلاقی به جزء معمای کنترل شده است. افزون بر این موارد، آموزش نظم¬جویی هیجان در زمان واکنش به معماهای اخلاقی شخصی و نیز شخصی¬دشوارتأثیر داشته است. با توجه به یافته¬ها، به نظر می¬رسد آموزش نظم¬جویی هیجان در پاسخ¬دهی سودگرایانه و زمان واکنش به معماهای اخلاقی به¬ویژه معمای اخلاقی شخصی تاثیر داشته است. این می¬تواند به عنوان یک شاخص بیانگر این باشد که چطور آموزش نظم¬جویی هیجان می¬تواند پاسخ هیجانی را در طول قضاوت اخلاقی تحت تاثیر قرار دهد. و عدم تفاوت بین گروه¬ها را می¬توان نتیجه تفاوت فرهنگی محسوب کرد.